Creatieve Appels en Quantum Peren

Ik werk momenteel aan een nieuwe serie artikelen waarin ik zal toelichten hoe de (strategische) principes uit Tai Ji – een eeuwenoude Chinese krijgsleer – toegepast kunnen worden in het hedendaagse bedrijfsleven.

Per keer licht ik één (strategisch) principe toe en ik zal daarnaast een aantal praktische voorbeelden geven van hoe het wel en hoe het niet succesvol toegepast kan worden… de do’s and don’ts.

De serie is bedoeld om managers op een korte maar krachtige manier kennis te laten nemen van de eeuwenoude wijsheid die besloten licht in de Chinese krijgskunsten, en daar hun voordeel mee te kunnen doen in de hedendaagse managementpraktijk.

Binnen enkele dagen zal ik deel I in deze nieuwe serie op dit blog publiceren… stay tuned!

Om te beginnen moet ik natuurlijk mijn excuses aanbieden aan al mijn trouwe lezers voor het feit dat ik al een tijdje niets meer van me heb laten horen op mijn blog. Ik moest de laatste hand leggen aan mijn nieuwe boek, dat deze zomer uit zal komen. Ik hoop dat het me vergeven is.

Niet om me er gemakkelijk van af te maken, maar slechts ter inspiratie, bladerde ik nog eens door mijn verzameling van half afgemaakte artikelen en columns. Dat zijn er nogal wat. Zo stuit ik op een column die ik jarengeleden eens heb geschreven, en de titel spreekt me nog steeds aan. ‘Rare jongens die marketeers’ heet het. Daar kan ik nog steeds wel iets mee, denk ik, en ik begin te lezen.

Ik zal u de introductie besparen, maar het gaat over het feit dat ik als kleine jongen, net als de meesten van mijn leeftijdsgenoten trouwens, een groot liefhebber van Asterix en Obelix was. De veelgebezigde zin ‘rare jongens die Romeinen’ staat dan ook nog steeds, als in leisteen, in mijn geheugen gebeiteld. Maar dat was kennelijk niet de reden waarom ik met die titel op de proppen kwam, kom ik achter nu ik het weer teruglees. De column gaat over een hype die op dat moment de gehele marketingwereld bezig hield; het zogenaamde ‘de klant staat centraal’ concept. Ik lees hoezeer ik in die betreffende column door het stof moest bijten. (Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom ik hem nooit heb gepubliceerd.) Ronduit geef ik erin toe dat ik me jarenlang ernstig had vergist in de betekenis van dat concept. ‘De klant centraal stellen’ betekende namelijk iets heel anders dan wat ik steeds had gedacht. Schokkend is dat, om zoiets van jezelf terug te lezen.
Read the rest of this entry »